Teoria względności Einsteina stwierdza, że materia i energia są wymienne, a ilość energii w części materii równa się jej masie razy prędkości światła do kwadratu, co Einstein wyraził w swoim równaniu: E = mc². Względność również stwierdza, że przestrzeń i czas są aspektami pojedynczej tkaniny nazywanej czasoprzestrzenią i grawitacja nie jest siłą przyciągającą, lecz zmianą ruchu obiektów z powodu zakrzywienia przestrzeni.
Albert Einstein opublikował dwa artykuły na temat względności. Opublikował swój pierwszy artykuł na temat specjalnej teorii względności w 1905 r. I drugi artykuł na temat ogólnej teorii względności w 1915 r. W swojej szczególnej teorii względności Einstein wyjaśnił, w jaki sposób prędkość obiektów jest względna do prędkości obserwatora, oraz nie ma ram odniesienia we wszechświecie, aby określić absolutną prędkość obiektu; dlatego prędkość jest zawsze względna. Wyjątkiem od tej zasady, według Einsteina, jest prędkość światła, która zawsze pozostaje stała, niezależnie od prędkości obserwatora. Te odkrycia skłoniły Einsteina do wywnioskowania, że masa obiektu jest zależna od jego prędkości. Im szybciej porusza się przedmiot, tym większa jego masa. Również upływ czasu jest zależny od prędkości obiektu. Im szybciej obiekt przemieści się, tym wolniejszy czas mija dla tego obiektu.
