Głównymi zdarzeniami fazy mitozowej anafaz są rozdzielenie chromatyd siostrzanych i przesuwanie ich na przeciwległe bieguny wewnątrz komórki. Proces rozpoczyna się, gdy centromery na każdym z chromosomów pękają, uwalniając dwie połówki.
Czas trwania tego procesu różni się w zależności od rodzaju organizmu przechodzącego przez mitozę. Dwie siostrzane chromatydy mogą poruszać się od 0,2 do 0,4 mikrometra na minutę w ludzkiej komórce. Włókna wrzeciona i mikrotubule kontrolują ruch dwóch połówek. Mikrotubule skracają się po jednej stronie chromatydów, pociągając je w kierunku odpowiednich biegunów. Mikrotubule polarne wydłużają się, popychając w tym samym czasie. Gdy chromatydy siostrzane osiągną bieguny wrzecion, zaczynają zanikać mikrotubule, z wyjątkiem tych polarnych. Te zaczynają się wydłużać, zaznaczając połączenie między anafazą i wczesną telofazą. Pod koniec procesu anafazowego zaczynają się pierwsze oznaki cytokinezy, początkowo tworzące pierścień kurczliwy. Ten pierścień powoli zbiega się, dopóki się nie spotka i podzieli komórkę na pół.
Należy uruchomić proces anafazy. Odbywa się to poprzez specyficzne zmiany biochemiczne. Kinaza białkowa wyzwala mitozę i jest dezaktywowana przez proteolizę podjednostek cykliny, wyzwalając etap anafazy. W rzeczywistości są dwie fazy anafazy. Anafaza I występuje podczas skracania mikrotubul. Anafaza II występuje podczas wydłużania polarnych mikrotubul i dalszego oddzielania biegunów wrzeciona.
