Jedną z adaptacji zająca polarnego jest to, że jego futro robi się białe zimą, aby pomóc mu wtopić się w otoczenie. Adaptacje w kształcie ciała zająca pomagają mu poruszać się po śniegu i pozostać ciepłym.
Zmiana barwy płaszcza jest kontrolowana przez liczbę godzin dziennych, które wpływają na układ hormonalny zająca. Kolor sierści zmienia się stopniowo, a samica zając zmienia kolor wcześniej niż samce. Latem futro wraca do swojego szarego lub brązowego koloru, które również miesza się z otoczeniem zająca.
Zając arktyczny ma również wyjątkowo duże stopy. Te duże stopy pomagają zwierzęciu rozkładać ciężar jego ciała na miękkim śniegu, który zapobiega jego opadaniu.
Zając ma również dużą i zwartą sylwetkę, która zapobiega utracie ciepła. Stosunkowo krótkie uszy pomagają zwierzęciu utrzymać ciepło.
Zające arktyczne również unikają drapieżników, będąc bardzo szybkimi biegaczami i dość dobrymi pływakami. Mogą odskoczyć od niebezpieczeństwa stojąc na tylnych nogach. Powstałe ślady mogą zmylić drapieżniki. Chociaż zające arktyczne są zazwyczaj samotne, mogą gromadzić się w dużych stadach. Dzięki temu niektóre z zajęcy odpoczywają, podczas gdy inne zające stoją na straży.
