Żyrafy mają struny głosowe i wykazują różnorodne dźwięki, w tym jęki, chrapanie, syczenie i flegmiczne dźwięki, zgodnie z Zoo w San Diego. Cielę brzmi lub miauczy, aby komunikować się z matką, podczas gdy matka robi ryk, by zlokalizować swoją młodą.
Podczas zalotów męskie żyrafy wydały z siebie kaszel. Kiedy budzą lęk lub grożą im drapieżniki, żyrafy mogą krzyczeć, prychać lub wydawać chrząknięcia, jak świnia, ale mogą też bzykać, gdy są w potrzebie.
Są mniej wokalne niż ich drobni kuzyni, okapi, żyjący w lasach deszczowych Konga. Na średniej wysokości 18 stóp, kontakt wzrokowy ze sobą i język ciała są wystarczające, aby żyrafy mogły komunikować się z niebezpieczeństwem lub obawą.
