Osiem podstawowych cech cywilizacji to centra dużej populacji, centralny organ administracyjny, złożona religia, specjalizacja zawodowa, struktury klas społecznych, formy sztuki i architektury, zorganizowane prace publiczne i system pisania. Wszystkie te cechy są możliwe dzięki wydajnym systemom rolniczym, które pozwalają grupie ludzi w początkowej cywilizacji rozpocząć specjalizację swoich umiejętności w kierunku jednej z podstawowych cech cywilizacji.
Pierwsza cywilizacja jest powszechnie akceptowana jako pojawiająca się między rzekami Tygrys i Eufrat we współczesnym Iraku około 3200 r. Region ten nosił nazwę Mezopotamii. Przed powstaniem Mezopotamii ludzie byli na ogół zbieraczami myśliwymi. Jednak wraz z nadejściem epoki kamienia i odkryciem narzędzi, neolicie zaczęli organizować się w społeczności. Te społeczności były wspierane poprzez udomowienie zwierząt i praktyki hodowlane. Te małe wioski rolnicze, które osiedliły się w żyznych regionach, stały się podstawą do zapoczątkowania cywilizacji. Na przykład starożytne miasto Teotihuacan było w stanie utrzymać populację 100 000 ludzi, ponieważ obszar wokół miasta był tak żyzny. Oznaczało to, że mniejsza liczba rolników mogłaby wyprodukować taką samą, jeśli nie więcej, ilość żywności, która uwolniła część społeczeństwa od produkcji żywności i pozwoliła im skupić się na bardziej wyspecjalizowanych zadaniach, co doprowadziło do powstania pisma, sztuki, administracja publiczna i roboty publiczne.
