Przykłady arogancji Juliusza Cezara obejmują sposób, w jaki zlekceważył on autorytet rzymskiego Senatu i przekroczył Rubikon z jego armiami oraz jak stał się dyktatorem Rzymu na całe życie. Jego militarną arogancję można dostrzec w bezwzględny sposób, w jaki podbił Galię, jak również wszystkich innych, którzy mu się sprzeciwiali.
Juliusz Cezar wyrósł na szlachetnego Rzymianina z Domu Juliana. Cezar wykorzystał swój status, by zdobyć tytuły administracyjne i zdobyć bogactwo. W 61 roku p.n.e. został gubernatorem Hiszpanii. Trzy lata później został gubernatorem Galii. Spędził osiem lat w Galii i podbił całe terytorium od Alp do Kanału La Manche i od Oceanu Atlantyckiego po Ren. Cezar użył brutalnej skuteczności swoich rzymskich legionów, aby podporządkować galijskie plemiona i nałożyć na nie ciężkie podatki.
Cezary podboju Galii zyskały dość uznania, by powrócić do Rzymu i ogłosić się Pierwszym Konsulem. Jednak proklamacja Cezara rozpoczęła wojnę domową. W 46 r. Po pokonaniu przeciwników wojny domowej Cezar ogłosił się dyktatorem Rzymu.
Pomimo aroganckiego autorytetu Caesara, miał on sprawiedliwe polityczne cele dla rzymskiego społeczeństwa. Odpowiada za rozwiązanie kryzysu zadłużeniowego, reformę kalendarza rzymskiego, uregulowanie zasiłku zbożowego i wzmocnienie klasy średniej.
