Trzy przykłady barier postychopatycznych obejmują niedyskryminację hybrydową, sterylność hybrydową i rozpad hybrydowy. Bariery postzygotyczne to mechanizmy reprodukcyjne, które zmniejszają przepływ genów po zapłodnieniu między blisko spokrewnionymi gatunkami.
Hybrydowa niezawodność to niezdolność hybrydowej zygoty do pełnego rozwoju. Niezwykła hybryda na ogół umiera we wczesnych stadiach rozwoju i nie jest przenoszona do pełnej długości. Hybrydowa bezpłodność występuje wtedy, gdy hybryda rozwija się w zdrowe zdrowe potomstwo, ale nie jest w stanie się rozmnażać; sterylność jest często spowodowana różnicą między liczbą chromosomów w macierzystych gatunkach hybryd. Hybrydowe załamanie polega na tym, że hybryda rozwija się w zdrowe potomstwo, które niesie zdolność reprodukcji. Podział dotyczy niezdolności potomka hybrydy do reprodukcji, ponieważ są one najczęściej sterylne.
Najbardziej znanym przykładem bariery postzygotycznej jest muł. Muł to hybryda między koniem a osłem. Muły prawie zawsze wykazują sterylność hybryd.
Bariery reprodukcyjne są obecne w celu zmniejszenia krzyżowania między podobnymi gatunkami mającymi nakładające się siedliska. Bariery reprodukcyjne sprzyjają specjacji. Występują zarówno bariera policyjna, jak i postziomiczna. Po zapłodnieniu powstaje zygota, która przekształca się w hybrydę. Celem barier postychopatycznych jest ograniczenie sprawności hybrydy.
