Przykłady zarządzania naukowego w organizowaniu produkcji obejmują linię montażową w zakładach samochodowych Henry'ego Forda oraz wykorzystanie harmonogramów produkcji i systemów dokumentacji w firmach Pullman i Remington Typewriter. Te fabryki wykorzystywały elementy naukowego systemu zarządzania Taylora.
Amerykański inżynier przemysłowy Frederick W. Taylor opracował system inżynierii przemysłowej lub zarządzania naukowego na początku XX wieku, ale tylko kilka oddzielnych elementów tego systemu zostało kiedykolwiek wdrożonych w dowolnej fabryce. Celem Taylora było zoptymalizowanie procesu pracy każdego pracownika. Celem jego systemu było sprawienie, aby każdy etap procesu był jak najbardziej efektywny, tak aby wysiłki poszczególnych pracowników zostały zmniejszone, a produktywność zwiększona. System Taylora traktuje pracownika jako inną maszynę, którą można zmodyfikować do punktu maksymalnej wydajności.
Badania motoryzacyjne opracowane przez Franka B. i Lillian M. Gilbreth również stanowiły ważną część zarządzania naukowego. Taylor obserwował, jak pracownicy wykonują swoje zadania i odnotowują, że czas i wysiłek zostały zmarnowane, takie jak pochylanie się lub zginanie narzędzi. Zwykłe zadania pracowników w fabrykach były obserwowane przez specjalnych pracowników, którzy na każdym etapie procesu mierzyli czas stop-watch.
Niektóre narzędzia zarządzania naukowego, takie jak metody śledzenia zapasów i przekierowania trasy, zostały wdrożone w sklepach maszynowych w USA na początku XX wieku. Naukowe zarządzanie produkcją przemysłową było popularne w Związku Radzieckim w latach 20. XX wieku.
