Przykładami żywności zawierającej proste węglowodany są jeżyny, ciasto, gazowane napoje bezalkoholowe, ciastka, soki owocowe, cytryny, melony, makarony, maliny i cukierki. Żywność zawierająca złożone węglowodany to szparagi, brukselka , kapusta, seler, sałata, płatki owsiane, fasola pinto, rzodkiewki, groch split, rukiew wodna, mąka i cukinia. Węglowodany są podzielone na proste lub złożone typy w oparciu o liczbę cukrów, które zawierają w swoim składzie chemicznym.
Proste węglowodany obejmują monosacharydy, które zawierają jeden cukier, i disacharydy, które zawierają dwa cukry połączone chemicznie. Cukry proste obejmują laktozę, sacharozę i maltozę. Ciało szybko je rozbija.
Złożone węglowodany składają się z wielu prostych węglowodanów; oligosacharydy zawierają od 3 do 10 cukrów, a polisacharydy zawierają jeszcze więcej. Te węglowodany są zazwyczaj bogate w błonnik, wolniej trawione i zdrowsze niż węglowodany proste. Im większa ilość włókna w złożonym węglowodanie, tym zdrowsze może być. Spożywanie wystarczającej ilości błonnika pomaga przy utracie wagi i utrzymaniu oraz wiąże się z mniejszą częstością występowania raka okrężnicy.
Żywność o najwyższej zawartości węglowodanów to cukry, w tym słodziki i syropy; twarde i gumowate cukierki; suszone owoce; płatki; czipsy; ciasteczka, ciasta i inne wypiekane desery; mąki; dżemy, galaretki i przetwory; chleb, bułeczki i pizza; i ziemniaki.
