Gruczoły zewnątrzwydzielnicze obejmują gruczoły potowe, gruczoły sutkowe, gruczoły ślinowe i gruczoły wątroby i trzustki. Gruczoły zewnątrzwydzielnicze różnią się umiejscowieniem w obrębie ciała, ale zasadniczo wykonują te same zadania. Do klasyfikacji gruczołów zewnątrzwydzielniczych stosuje się kilka metod i technik, takich jak struktura, metoda wydzielania i wydzielanie produktu.
Gruczoły zewnątrzwydzielnicze działają głównie poprzez wydzielanie produktów (z wyjątkiem hormonów i innych chemicznych przekaźników) z kanałów i gruczołów dokrewnych, które prowadzą bezpośrednio na powierzchnie takie jak skóra. Te gruczoły są odpowiednikami gruczołów dokrewnych, które działają poprzez wydzielanie produktów lub hormonów bezpośrednio do krwioobiegu poprzez gruczoły dławiące. Alternatywnie, uwalniają specjalne hormony zwane parakrynami do pobliskich komórek docelowych, które tylko wchodzą do sąsiedniego miejsca uwalniania. Gruczoły dokrewne obejmują nadnercza, które znajdują się na nerkach i wydzielają hormonalną adrenalinę wraz z kilkoma innymi hormonami.
Gruczoły zewnątrzwydzielnicze mają odrębne struktury charakteryzujące się gruczołowymi częściami i komponentami przewodu. Części kanału mogą być rozgałęzione lub nierozgałęzione; struktury te nazywane są odpowiednio złożonymi i prostymi. Gruczołowa część gruczołów może być sklasyfikowana jako rurkowa lub groniasta lub może być kombinacją obu typów, określanych jako tubuloacinar. Wreszcie, gruczoły zewnątrzwydzielnicze są określane jako apokrynowe, holokrynne lub merokrynne w zależności od tego, w jaki sposób wydzielają produkty.
