Istnieje pięć głównych wzorców osadnictwa: zwarta zabudowa, rozproszone osiedle, uporządkowane osadnictwo, rozliczenie liniowe i osada węzłowa. Wzór osadnictwa to sposób, w jaki populacja rozchodzi się po danym obszarze. Wzory rozliczeniowe są zdefiniowane przez rozmiar, kształt i rozmiar populacji. Topografia i klimat to dwa główne czynniki wpływające na układy osadnicze.
Rozliczenie liniowe, rozproszone osiedle, zwarta zabudowa i uporządkowane osadnictwo są najczęstszymi wzorcami osadnictwa. Osady liniowe występują wzdłuż głównych autostrad lub rzek i mają długi i wąski kształt. Rozproszone wzory osadnictwa są powszechne na obszarach wiejskich. Ten wzór pojawia się, gdy domy znajdują się w znacznych odległościach, a nie ma centralnego skupiska domów lub firm. Kompaktowe wzory osadnictwa są najczęściej spotykane w miastach. Pomimo nazwy, kompaktowe osady mogą być bardzo duże, jeśli populacja jest skoncentrowana w jednym obszarze, uporządkowane wzorce osadnicze występują, gdy domy są zaprojektowane na wzór siatki. Większość obszarów podmiejskich to przykłady uporządkowanych wzorów rozliczeń.
Wzorzec ułożenia węzłów jest jedynym wzorem, który składa się z więcej niż jednego wzoru osadniczego. Wzór układu węzłowego zazwyczaj obejmuje miasto o zwartym układzie osadniczym w centrum i pobliską strefę podmiejską z uporządkowanym układem osadniczym, który otacza miasto. Razem te dwa wzory tworzą wzór węzłowego ułożenia.
