Podstawową różnicą między federalistami a anty-federalistami była ich opinia na temat utworzenia silniejszego rządu federalnego USA. Te różne poglądy prowadzą Federalistów do poparcia ratyfikacji Konstytucji i Federalistów, aby się temu przeciwstawić. Według Reference.com jednym z głównych zmartwień Anti-Federalistów była pozycja prezydenta zmieniającego się w monarchię.
Patrick Henry przewodził anty-federalistom. Uważali, że silny rząd federalny odebrał prawa jednostki. Jednym z ich głównych wkładów było dążenie do przyjęcia Karty Praw wraz z ratyfikacją Konstytucji.
Zarówno George Washington, jak i John Adams, pierwsi dwaj prezydenci, byli federalistami. Wiele arystokracji w Stanach Zjednoczonych było członkami tej partii. Według About.com, walczyli oni o to, aby nowy kraj skupił się na rozwoju przemysłu nad rolnictwem. Federaliści woleli tworzyć sojusz z Wielką Brytanią, a nie z Francją. Preferowali silny rząd centralny, a nie słabo złączony związek państw.
Ratyfikacja Konstytucji i Ustawy Praw Obywatelskich wyczerpała Anti-Federalistów. Federaliści kontynuowali, dopóki podział wewnątrz partii w wyniku wojny 1812 roku nie spowodował jej upadku. Rufus King był ostatnim federalistycznym kandydatem na prezydenta i poniósł klęskę w 1816 roku.
