Europa ma cztery główne strefy klimatyczne, którymi są klimat morski, klimat środkowoeuropejski, klimat kontynentalny i klimat śródziemnomorski. Jednak w tych strefach mogą występować różnice wewnętrzne. Wielkie uprzemysłowione miasta, na przykład, mogą mieć swój własny klimat z powodu infrastruktury i zanieczyszczenia.
Miejsca mocno narażone na działanie mas powietrza na Atlantyku doświadczają morskiego klimatu. Charakteryzuje się szerokimi wahaniami temperatury, ciepłymi lub gorącymi latami oraz całorocznymi opadami lub opadem, głównie jesienią lub wczesną zimą. Wielka Brytania i Irlandia, Norwegia, południowa Szwecja, zachodnia Francja, Niderlandy i północno-zachodnia Hiszpania są częścią tej strefy.
Centralna europejska strefa klimatyczna jest wytworem morskich i kontynentalnych mas powietrza. Są to obszary środkowej Szwecji, południowej Finlandii, basenu Oslo w Norwegii i znacznej części środkowej i południowo-wschodniej Europy, w tym regionie zimują zimy, opady śniegu i cieplejsze lata.
Ogromna część Europy, obejmująca północną Ukrainę, wschodnią Białoruś, Rosję, większość Finlandii i północną Szwecję, ma klimat kontynentalny. Miejsca te mają znacznie zimniejsze i dłuższe zimy niż Europa Zachodnia, przy mniejszym deszczu.
Obszary położone w pobliżu wybrzeża południowej Europy należą do śródziemnomorskiej strefy klimatycznej. W tym subtropikalnym regionie lata są gorące i suche, zimy są łagodne i mokre, a przez większość roku niebo jest czyste.
