Wady techniki zwisającej kropli obejmują możliwość obejrzenia kilku ruchliwych komórek wśród niezliczonych komórek nieruchliwych, a proces obserwacji może być czasochłonny. Technika zawieszania kropel jest metodą stosowaną do badania żywych mikroorganizmów.
Istnieją inne wady stosowania metody zawieszania. Nie jest to bezpieczna metoda, gdy mamy do czynienia z organizmami niezwykle patogennymi, ponieważ ludzie mogą łatwo dostać infekcję. Ustawienie aparatury potrzebnej do techniki wiszącego upuszczenia wymaga czasu, a zastosowane prowadnice wnękowe są drogie. Szkiełka nakrywkowe, które stanowią część aparatu, są dość delikatne, a ich obsługa może stanowić wyzwanie.
Inną metodą wykorzystywaną do obserwacji drobnych organizmów jest technika mokrego montażu. Różnica między nimi polega na tym, że technika montażu na mokro wysycha szybciej niż metoda zawieszania. Ponieważ metoda zawieszania kropli nie wysycha tak szybko, pozwala na dłuższe badanie mikroorganizmu i bardziej wiarygodną obserwację. Trzecią metodą badania ruchliwości organizmu jest półstały test ruchliwości.
Technika zawieszania kropel używana jest również w procesie krystalizacji białka, czyli tworzenia kryształu białka.
