W fizyce siły współbieżne definiuje się jako siły, które przechodzą przez wspólny punkt. Innymi słowy, system siły współbieżnej to zestaw dwóch lub więcej sił, których linie działania przecinają się w punkcie w tym samym czasie. Podobnie, siły niejednoczesne są siłami, których linie działania nigdy nie przecinają się ze sobą, co oznacza, że nie mają wspólnego punktu przejścia.
Koncepcja sił współbieżnych i niejednoczesnych wykorzystywana jest do badania wpływu różnych sił na obiekt oraz tego, czy obiekt znajdowałby się w stanie równowagi, gdy konkretne siły ustawione są na tym obiekcie.
Aby obiekt znajdował się w stanie równowagi, siły działające na ciało muszą spełniać równania równowagi sił. Oznacza to, że sumowanie składników sił w kierunku x, y i kierunku z musi być równe zeru. W przypadku szeregu sił działających na obiekt niespełnienie tych równań powoduje rozpęd tego obiektu i wyrzuca go z jego stanu równowagi. Zasadniczo, te równania są wykorzystywane do badania elementów konstrukcyjnych, takich jak belki i kratownice i mogą matematycznie przewidywać, czy struktura jest w stanie utrzymać stan równowagi w określonych warunkach.
