Ogólnie rzecz biorąc, metale takie jak miedź i aluminium są najlepszymi przewodnikami elektryczności. Dobre przewodniki pozwalają elektronom na łatwe przepływanie.
Metale są zazwyczaj dobrymi przewodnikami ze względu na ich zdolność do oddawania elektronów. Większość atomów metalu ma jeden lub dwa elektrony walencyjne, co oznacza, że chcą je oddać, aby stały się bardziej stabilne. Po wprowadzeniu elektronów są one szybko przekazywane przez łańcuch atomów metalu.
Przewodnicy są tak nazwani, ponieważ umożliwiają przepływ energii elektrycznej lub ruch elektronów z jednego atomu do drugiego. Podczas gdy substancje metaliczne wytwarzają dobre przewodniki elektryczności, substancje niemetaliczne zwykle nie. Należą do nich powietrze, szkło, drewno, plastik i guma. Materiały, które nie są dobrymi przewodnikami elektryczności, są powszechnie znane jako izolatory. Izolatory ograniczają przepływ elektronów z jednego atomu do drugiego. Niektóre z najsilniejszych izolatorów to szkło, pica i kwarc. Izolatory stosuje się tam, gdzie jest to konieczne, aby chronić lub chronić przed prądem elektrycznym, takim jak przewody elektryczne. Pokrycie sznurka jest izolatorem, który zapobiega przepływowi elektryczności na zewnątrz przewodu. Wnętrze przewodu zawiera przewodnik, który umożliwia przepływ prądu i funkcjonowanie urządzenia. Związek między przewodami a izolatorami można podsumować pod względem ich odporności na prąd elektryczny. Przewody mają małą odporność na prąd elektryczny. Izolatory mają wysoką odporność na prąd elektryczny.
Przeciwieństwem przewodników są izolatory, które albo zapobiegają, albo silnie ograniczają przepływ elektronów. Są one zwykle wykonane z materiałów niemetalicznych, takich jak szkło.
