Zgodnie z konstytucją prezydent Stanów Zjednoczonych i Senat USA nie mają wspólnych uprawnień. Zgodnie z Konstytucją zarówno prezydent, jak i Senat mają prawo do kontroli i zrównoważyć siłę innych.
Konstytucyjna rola rady i zgody Senatu daje jej władzę potwierdzającą przy nominacjach prezydenckich. Obejmuje to ambasadorów, sędziów Sądu Najwyższego i sekretarzy gabinetów. Senat ma również prawo do wszczęcia postępowania w sprawie oskarżenia przez urzędników federalnych, w tym przez prezydenta Stanów Zjednoczonych. We współpracy z Izbą Reprezentantów senat może również uchylić weta prezydenckie, jeżeli obie izby Kongresu uzyskają 2/3 głosów w swoich izbach. Jako główny naczelnik narodu, prezydent ma możliwość negocjowania i podpisywania traktatów, ale ostatecznie muszą one zostać ratyfikowane przez Senat.
Odwrotnie, prezydent Stanów Zjednoczonych może zawetować rachunki wysłane mu przez Kongres. Oznacza to, że rachunki, które pochodzą z Senatu i przechodzą przez Izbę Reprezentantów, mogą zostać ostatecznie udaremnione przez Prezydenta, jeżeli odmówi podpisania tych aktów przez wydanie weta. Ponadto, podpisując projekt, prezydent ma możliwość wydania "oświadczenia podpisującego", które pozwala mu wyrazić swoją opinię na temat konstytucyjności danej ustawy. Oświadczenia te służą jako przewodnik po sposobie wdrażania prawa przez agencje wykonawcze. Ponadto, jeśli senat (wraz z Izbą Reprezentantów) odracza w ciągu 10 dni od wysłania rachunku do prezydenta, prezydent może zdecydować, że nie podejmie działań na rachunku, co skutecznie blokuje jego stanowienie. Jest to tzw. Weto kieszonkowe, które nie może zostać zmienione przez Kongres.
