Indianie Karankawa jedli dietę składającą się głównie z jagód, korzeni roślin i innych jadalnych roślin, a także dzikich jeleni, żółwi, królików, indyków, ostryg, małży, bębna i karmazyna. mieszkali wzdłuż wybrzeża Zatoki Meksykańskiej, w południowo-wschodnim Teksasie, w sąsiedztwie Coahuiltecans na południu i zachodzie, a Tonkawa na północ.
Jeden mit o Karankawach polega na tym, że praktykowali kanibalizm. To prawda, że jeśli złapią wroga lub wojownika, zabiją go i zjedzą. Jednak celem tego nie było pożywienie. Zamiast tego celem było uchwycenie siły, która znajdowała się w tym wojowniku. Fakt, że Karankawowie byli zszokowani, gdy hiszpański odkrywca Cabeza da Vaca powiedział im, że niektórzy z jego towarzyszy zjadli członków ekspedycji, aby powstrzymać głód, wskazuje, że Karankawowie nie uważali ludzi za źródło pokarmu.
Karankawowie rzadko przebywali w swoich obozach przez ponad miesiąc lub dwa, głównie z powodu dostępności żywności. Podczas podróży z wyspy na wyspę podróżowali zwykle przez ziemianki, choć podróżowali również pieszo, żyjąc w przenośnych wigwamach zdolnych pomieścić nawet osiem osób. Ciągłe poszukiwanie żywności doprowadzało Karankawów do wędrówki po południowo-wschodnim Teksasie.
