Król Nabuchodonozor II objął tron w 604 r. p.n.e. i przypisuje mu się zniszczenie żydowskiej świątyni zbudowanej przez króla Salomona. Legenda stwierdza, że zbudował wiszące ogrody Babilonu, jeden z siedmiu cudów starożytnego świata, ale uczeni debatują nad tym, czy kierował budową.
Nabuchodonozor spędził większość swego panowania na zdobywaniu nowego terytorium. Walczył z Egiptem przez kilka lat i zdobył Jerozolimę w 597 roku. Po przejęciu kontroli nad Jerozolimą Nabuchodonozor zabrał wiele hebrajskich rodzin do niewoli i zesłał innych. Jego panowanie określane jest jako niewola babilońska w Egipcie.
Wczesne książki historyczne wskazują, że Nabuchodonozor zbudował wiszące ogrody, aby zadowolić swoją żonę, która pochodziła z terenów górskich. Ogrody rzekomo były pełne egzotycznych kwiatów i ziół, które wymagały rozległego nawadniania, aby mogły się rozwijać na pustyni. Jednak ostatnie wykopaliska wskazują, że słynne ogrody zostały prawdopodobnie zbudowane w Niniwie przez króla Sennacheryba.
Chociaż zasługa Nebuchadnezzara dla ogrodów jest kwestionowana, historia wskazuje, że za jego rządów wykonał kilka innych projektów budowlanych. Nabuchodonozor bronił Babilonu, otaczając miasto murem twierdzy o grubości 32 stóp. Odtworzono także wiele kanałów i struktur religijnych. Syn Nabuchodonozora zastąpił go w 562 r. B.
