Ludzie Jumano byli rdzennymi Amerykanami z kilku plemion tworzących wyjątkowy naród wokół współczesnego Meksyku, Nowego Meksyku i zachodniego Teksasu. Ta grupa ludzi została po raz pierwszy odnotowana przez hiszpańskich odkrywców w 1583 roku i ostatecznie zniknęła z europejskich książek historycznych gdzieś około 1700 roku.
Ludzie z plemienia Jumano od dziesięcioleci zajmują się interesującymi zagadnieniami dla historyków i badaczy z całego świata. Mieszkańcy Jumano żyli w okolicy bogatej w wodę, bawoły, orzechy, a nawet perły. Hiszpańscy odkrywcy często używali ziemi do budowania baz misji. W połowie XVII wieku plemiona Jumano przeważnie nawróciły się na katolicyzm i chrześcijaństwo.
Jumanos byli znani z unikalnych technik gotowania. Upuszczali gorące kamienie w tykwy, aby gotować jedzenie, a nie wykorzystywać przygotowane naczynia. Ten styl był również powszechny wśród koczowniczych plemion z Great Plains, ponieważ doniczki były zbyt ciężkie, aby je nosić. Hiszpański odkrywca Antonio de Espejo jest przypisywany wielu badaniom w Jumano, które miały kontakt z wieloma plemionami w regionie.
Zbiór plemion miał długotrwałą rywalizację z plemieniem Apaczów. Po sprzymierzeniu się z hiszpańskimi odkrywcami w 1600 roku, Jumanos starał się sprzymierzyć z Apaczem. W połowie XVIII wieku większość Jumanos zmarła na chorobę, podczas gdy reszta została zasadniczo wchłonięta przez Apaczów.
