Pielgrzymi byli grupą około 100 osób, które w 1620 r. płynęły statkiem Mayflower do Ameryki Północnej, znanym wówczas jako Nowy Świat z Anglii; szukali wolności od ucisku religijnego. Partia wylądowała na dzisiejszym Cape Cod, Mass i stworzył osadę w Plymouth Harbor.
Ponad 50 procent pielgrzymów zginęło podczas pierwszej zimy w Nowym Świecie z powodu niewystarczającego wyżywienia i schronienia. Pozostali Pielgrzymi czerpali korzyści z Squanto, Indianina, który nauczył je zasadzić kukurydzę i gdzie i jak łowić ryby. Jesienią 1621 r. Pielgrzymi zgromadzili tyle zboża, że wspólnie z miejscowymi rdzennymi Amerykanami; to był ten posiłek, który służył jako oryginalne Święto Dziękczynienia.
Pielgrzymi utrzymywali stosunki cywilne z miejscowymi rdzennymi Amerykanami. Squanto działał jako łącznik między Anglikami i tubylcami, ponieważ był najbardziej zaznajomiony z językiem angielskim i zwyczajami. Według Muzeum Pielgrzyma Squanto spędził czas w Londynie z kapitanem morza, który zabrał go wbrew jego woli. Kiedy powrócił do swojej ojczyzny, mógł być tłumaczem dla innych tubylców z powodu swoich doświadczeń za granicą. Squanto pozostał z kolonią aż do swojej śmierci w 1622 roku.
W Anglii, król Jakub I, a później Karol I nadal nie tolerowali religijnych nonkonformistów. Opresja religijna doprowadziła wielu uciskanych do podążania ścieżką pielgrzymów. W 1693 r. Następowały kolejne dwa statki wypełnione poszukiwaniem wolności religijnej.
