Pierwszy odkrywca antymonu jest nieznany. Po raz pierwszy został rozpoznany w starożytności, ale nie został poddany nauce, dopóki francuski chemik Nicolas Lémery nie opublikował swoich odkryć w 1707 roku. Lémery jest zatem związany z najwcześniejszym antymonem Badania.
Pierwsze pisemne potwierdzenie antymonu znajduje się w egipskim papirusie z XVI wieku. W starożytności antymon był używany w garncarstwie lub zmiażdżony na proszek i używany jako makijaż oczu. W czasach średniowiecznych antymon był stosowany medycznie jako środek przeczyszczający. Współczesna nauka zazwyczaj używa stopów antymonu, co oznacza, że jest mieszana z innymi metalami. Stopy te można znaleźć w bateriach, półprzewodnikach, farbach i innych materiałach.
