Dziurę po pączku wynaleziono w 1847 roku przez 16-letniego żeglarza Hansona Crocketta Gregory'ego. W tym czasie regularne pączki miały zazwyczaj surowe centrum, więc kapitan Gregory wbijał w nie dziury pole pieprzu cynowego.
Mimo, że pączki, w takiej czy innej formie, były przez długi czas, zostały przywiezione do Ameryki przez Holendrów pod nazwą "olykoeks" lub "tłuste ciastka". W połowie XIX wieku do typowych rodzajów pączków należały gałka muszkatołowa, cynamon, orzechy laskowe i orzechy włoskie. Użycie orzechów na środku pączka jest tym, co nadawało pączkowi jego nazwę, dosłownie "ciasto" i "orzech".
