Średnie kolonie miały ciepłe lata i chłodne zimy i ziemię dobrze przystosowaną do uprawy roślin. Łagodny klimat w połączeniu z żyzną ziemią pozwolił małym gospodarstwom na rozkwit, a środkowe kolonie ostatecznie stały się znane jako Chlebowy Kosz.
Ludzie ze Środkowych Kolonii eksportowali pszenicę, owies, jęczmień i żyto do Nowego Jorku i Filadelfii. Była też obfitość rudy żelaza, która została wysłana do Anglii. Wytwarzali również produkty żelazne, takie jak pługi, narzędzia, czajniki i gwoździe. W środkowych koloniach hodowano również zwierzęta gospodarskie, a także eksportowano wołowinę i wieprzowinę. Filadelfia i Nowy Jork stały się znanymi centrami handlowymi, a zwłaszcza Filadelfia stała się ważnym centrum budowy statków.
Farmy w środkowych koloniach miały od 50 do 150 akrów z domem, stodołą, podwórzem i polami. Niektóre gospodarstwa miały również młyny, które zmielały pszenicę na mąkę przed wysłaniem jej do Anglii.
Cztery kolonie - Nowy Jork, Delaware, Pensylwania i New Jersey - były zdominowane przez nieanglojęzycznych europejskich osadników. Z tego powodu żadna pojedyncza religia nie była w stanie dominować nad tym obszarem, a postawy stały się bardziej liberalne, z naciskiem na wolność religijną. Środkowe kolonie składały się z Kwakrów, Katolików, Luteranów i Żydów, w ostrym kontraście z Północnymi Koloniami, które były wyjątkowo purytańskie.
