Szkło powiększające zostało wynalezione w 1250 roku przez Rogera Bacona. Jako wykładowca na Uniwersytecie w Oxfordzie Bacon przeprowadził wiele eksperymentów z lusterkami, które wyjaśniały zasady refleksji i refrakcji. Był znany jako Doktor Mirabilis, który jest łaciną dla "wspaniałego nauczyciela".
Chociaż Bacon jest uznawany za pierwszy odkrywcę właściwości soczewki wypukłej, urządzenia optyczne do powiększania obiektów są używane od tysięcy lat. W starożytnym Egipcie przezroczyste kawałki kryształu zostały użyte do wyraźniejszego oglądania małych obiektów. Podobnie, cesarz rzymski Neron użył jasnych kamieni szlachetnych, aby zaglądać do odległych aktorów na scenie.
