Cząsteczką subatomową z ładunkiem ujemnym jest elektron. Ta cząstka została po raz pierwszy zidentyfikowana w 1897 roku.
Elektrony odgrywają ważną rolę w określaniu reaktywności atomu. Reaktywność, która odnosi się do zdolności atomu do tworzenia wiązań z innymi atomami, jest określona przez liczbę elektronów, które atom ma w swojej zewnętrznej powłoce. Atomy z ośmioma elektronami w powłoce zewnętrznej nie reagują z innymi atomami, przez co są stabilne. Atomy z jednym, dwoma, trzema lub siedmioma elektronami w powłoce zewnętrznej są najbardziej reaktywne.
Związki chemiczne tworzą się między atomami, które oddają, zyskują lub współdzielą elektrony, tworząc stabilne związki. Na przykład chlorek sodu powstaje, gdy sód oddaje elektron, a chlor zyskuje elektron.
