Bromek sodu, bromek potasu, chlorek sodu, fluorek sodu, jodek potasu, chlorek potasu, chlorek wapnia, tlenek potasu i tlenek magnezu to wszystkie związki z wiązaniami jonowymi. Związki jonowe składają się z metalu związanego z niemetalem.
Wiązania jonowe powstają w wyniku przeniesienia elektronów z metalu na niemetal. Metale mają tendencję do tracenia elektronów, ponieważ mają tylko kilka w zewnętrznej warstwie. Nonmetale, które potrzebują tylko jednego lub dwóch elektronów, aby wypełnić warstwę zewnętrzną, mają skłonność do pozyskiwania elektronów. Powinowactwo elektronowe, energia wydzielana, gdy atom otrzymuje elektrony, jest równoważona energią potrzebną do przeniesienia elektronu z neutralnego atomu, znanego jako potencjał jonizacji, w celu utworzenia stabilnego związku jonowego.
Związki zawierające wiązania jonowe są zwykle substancjami stałymi o wysokich temperaturach topnienia i wrzenia, które przewodzą prąd w stanie stopionym lub rozpuszczonym. Generalnie służą one jako izolatory w stanie stałym i są bardzo twarde i kruche. Związki jonowe tworzą krystaliczne struktury, które minimalizują odpychanie i maksymalizują przyciąganie wokół każdego jonu. Po zgnieceniu jony podobnego ładunku są zsuwane razem, a odpychanie elektrostatyczne rozdziela kryształ. Związki jonowe łatwiej rozpuszczają się w wodzie lub innych polarnych rozpuszczalnikach i nie rozpuszczają się w niepolarnych rozpuszczalnikach, takich jak benzyna.
