Związki krzemu i wodoru, znane jako silany, reagują wybuchowo z tlenem i reagują z wodą, tworząc odpowiednio dwutlenek krzemu i wodę oraz dwutlenek krzemu i wodór. Krzem stanowi 28 procent ziemi skorupa, ale nie pojawia się naturalnie w swojej elementarnej formie.
Wszystkie silany mają postać cieczy lub gazów bezbarwnych, gdy są obserwowane w temperaturze pokojowej. W czystej postaci elementarnej krzem jest lśniącą szarą substancją, solidną i bardzo podobną do diamentu podczas formowania się i wyglądu. W naturze występuje w postaci dwutlenku krzemu i wielkiej grupy minerałów krzemianowych.
Tylko silan i disilan różnych silanów są stabilne na czas nieokreślony. Różne minerały krzemianowe występujące w przyrodzie, w tym żółty beryl, kwarc, beryl i ametyst, są stabilnymi formacjami krystalicznymi, które nie reagują tak często jak zwykle. Są zbyt stabilne, aby poddawać się rodzajom wybuchowych reakcji, jakie mają silany w kontakcie z tlenem i wodą.
Ogromna różnorodność krzemianów i silanów sprawia, że ich reakcje są złożonym zagadnieniem. Ogólnie rzecz biorąc, istnieją przewidywalne scenariusze, w których będą reagowały silany i prawie nie ma scenariuszy, w których krzemiany będą reagować ze zwykłymi substancjami. To sprawia, że element, choć skomplikowany, jest stosunkowo łatwy do przewidzenia w swoich zachowaniach.
