Rzymski porządek toskański jest stylem kolumny opartym na greckim porządku doryckim. Architekci rzymscy przyjęli styl kolumnowy Greków, ale nie zawsze robili to precyzyjnie. Rzymski styl kolumnowy zwany toskańskim porządkiem uważany jest za zdegenerowany z greckiego stylu doryckiego, ponieważ jest to najmniej ozdobny porządek w kanonie klasycznych rzędów kolumn, chociaż jest uważany przez niektórych historyków architektury za najbardziej solidny.
Kolumny należące do rzędu toskańskiego mają gładki wał, który zwęża się do szerokości około 75 procent dolnej części. Kapitał, który jest najwyższą częścią kolumny, składa się z trzech sekcji o jednakowej wysokości. Dwie części składają się na podstawę: poduszkę i okrągły cokół.
Chociaż kolejność toskańska jest uważana za podobną do porządku doryckiego w swej prostocie, proporcje jej wymiarów są bardziej zbliżone do porządku jońskiego. Siła i prostota toskańskiego porządku sprawiają, że jest on łatwy do skonstruowania, a styl znalazł się w rodzimych i gruzińskich projektach architektonicznych dla struktur w Nowej Anglii i Ohio, tak niedawno jak te zbudowane w XIX wieku.
