Wielkie białe rekiny są samotnymi zwierzętami, ale zaobserwowano podróżowanie w parach i komunikowanie się poprzez język ciała, który obejmuje sztywne i wysklepione ciała, otwarte usta, wzory pływania, łamanie i uderzenia ogonem. Rekiny są uważaj, aby zachować przestrzeń między sobą, a większość komunikacji obraca się wokół zniechęcenia innych do zbliżania się zbyt blisko lub ingerowania w zdobycz.
Większość komunikacji pomiędzy wielkimi białymi rekinami jest agresywna, często wywoływana przez walkę o utrzymanie kontroli nad zdobyczą i ostrzega inne oportunistyczne rekiny szukające szansy na paszę. Uważa się, że te walki powodują, że rekiny rzadko atakują i zabijają większą zdobycz niż oni. Mniejsze ofiary są pomocne w uniknięciu niepotrzebnej konfrontacji.
Postawiono hipotezę, że rekiny mogą słyszeć wibracje w wodzie o częstotliwościach zbyt niskich, by ludzkie ucho mogło je wykryć. Samce komunikują się z samicami, ale nie emitują dźwięków, tak jak robią to wieloryby i delfiny. Zaobserwowano agresję między mężczyznami i kobietami, a samce często gryzły kobiety z tyłu, aby utrzymać je w miejscu.
Rekiny nie troszczą się o swoich młodych, obserwuje się tak mało komunikacji między rodzicami a potomstwem. Trudności w badaniu komunikacji między rekinami wynikają z braku zdolności do rozwoju w niewoli, a także z szybko malejącego rozmiaru populacji.
