Osoby mogą zapobiegać niszczeniu warstwy ozonowej, nie używając produktów zawierających chlorofluorowęglowodory, CFC, wodorofluorowęglowodory lub HCFC oraz innych substancji wytwarzanych przez człowieka, które niszczą cząsteczki ozonu. Ponadto rządy mogą zakazać stosowania takich substancji i egzekwować przepisy dotyczące bezpiecznego usuwania sprzętu, który je zawiera.
Substancje zubożające warstwę ozonową można znaleźć w rozpuszczalnikach, czynnikach chłodniczych, piankach izolacyjnych, pestycydach, rozpylaczach gaśniczych i aerozolach. Gdy CFC, HCFC, halony, bromek metylu, tetrachlorek węgla i metylochloroform są przenoszone do stratosfery, promieniowanie ultrafioletowe słońca uwalnia atomy chloru lub bromu, które rozrywają cząsteczki ozonu. Jeden atom chloru jest w stanie zniszczyć 100 000 cząsteczek ozonu, a atomy bromu są 60 razy bardziej szkodliwe. Jedynym sposobem na powstrzymanie niszczenia ozonu jest zaprzestanie uwalniania substancji chemicznych zubożających warstwę ozonową do atmosfery. Gdy warstwa ozonowa jest wolna od niszczących chemikaliów, naturalna produkcja ozonu leczy szkody.
W latach 70. Stany Zjednoczone i inne kraje zakazały stosowania aerozoli aerozolowych zawierających FKK. Od 1987 r. Większość narodów świata zgodziła się na konieczność wyeliminowania substancji niszczących warstwę ozonową poprzez ratyfikowanie Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową. Amerykańska Agencja Ochrony Środowiska reguluje programy, które znoszą produkcję substancji niszczących warstwę ozonową, nadzoruje recykling sprzętu zawierającego chemikalia niszczące warstwę ozonową, zapewnia, że producenci odpowiednio etykietują materiały niebezpieczne i poszukują bezpiecznych alternatyw dla substancji niszczących warstwę ozonową.
