Jeśli chodzi o osmozę, woda destylowana zawsze będzie hipotoniczna w porównaniu z wodnym roztworem zawierającym dowolną ilość substancji rozpuszczonej. Ponieważ woda destylowana jest czysta i nie zawiera substancji rozpuszczonych, wodny roztwór o dowolnym stężeniu substancja rozpuszczona będzie hipertoniczna w porównaniu z wodą destylowaną. Osmoza jest procesem opartym na stężeniu substancji rozpuszczonej zawartym w dwóch roztworach wodnych po każdej stronie półprzepuszczalnej membrany i nie zależy od rozpuszczonej substancji.
Gdy roztwory wodne są rozdzielane półprzepuszczalną membraną, roztwór zawierający mniejsze stężenie substancji rozpuszczonej, roztwór hipotoniczny, przejdzie na stronę zawierającą większe stężenie substancji rozpuszczonej, która jest roztworem hipertonicznym. Tylko woda przejdzie przez membranę, pozostawiając substancję rozpuszczoną w tyle.
Ciśnienie osmotyczne odnosi się do dyfuzji wody przez półprzepuszczalną membranę i jest wynikiem dwóch wodnych roztworów dążących do stanu równowagi. Gdy ten stan zostanie osiągnięty, ciśnienie osmotyczne jest takie samo po obu stronach. Ten wyrównywany poziom ciśnienia osmotycznego nazywany jest ciśnieniem hydrostatycznym lub "zatrzymującym wodę".
Ponieważ komórki roślinne zawierają enzymy, sole i białka rozpuszczone w roztworze wodnym, można wykorzystać prosty szkolny eksperyment laboratoryjny do zademonstrowania ciśnienia osmotycznego. Umieszczenie łodygi selera w zlewce destylowanej wody spowoduje, że hipotoniczna woda w zlewce przepłynie przez błony komórkowe łodygi selera, aby wyrównać różnicę ciśnień. Łodyga selera stanie się sztywna, gdy jego komórki wypełnią się wodą destylowaną. Umieszczenie kolejnej łodygi selera w zlewce zawierającej roztwór soli spowoduje efekt odwrotny. Woda pozostawiająca roztwór hipotoniczny w komórkach roślinnych przechodząc do hipertonicznego roztworu soli w zlewce spowoduje, że łodyga selera skurczy się i stanie się wiotka.
