Mapa Mezopotamii z 21 wieku przedstawia obszar podzielony na osobne kraje, w tym Kuwejt, Irak, Arabię, Iran, Syrię i Turcję. Irak ma największy kawałek Mezopotamii i najwięcej lądów nad Tygrysem i rzekami Eufratu, które wpływają do Zatoki Perskiej. Obie rzeki płyną również przez Syrię i Turcję. Najwcześniejsza mapa Mezopotamii, datowana na 3500 lat pne, przedstawia obszar jako tylko jeden obszar polityczny z nazwanymi różnymi osadami.
Dwa plemiona ukazane w Mezopotamii to Sumerowie i Akadyjczycy, a poza granicami Amoryci, Asyryjczycy, Lullubi, Guti i Elamici. Do 2500 rpne region ten składał się z północnej Mezopotamii, Akkadu i Sumeru. Syria, która jest mniejsza niż dzisiejszy kraj, została włączona, podobnie jak część Anatolii, która później stała się Turcją.
o 1500 B.C. Mezopotamia stała się Babilonem, a Elam na wschodzie i Syrią na północy. Części pierwotnego terytorium zostały przejęte przez dwa ostatnie kraje. O 700 B.C. cały obszar był rządzony przez Imperium Perskie, bez podziałów indywidualnych.
Dopiero w X wieku grupy takie jak Hamdanidowie i Kupidowie stworzyli granice, które raz na jakiś czas podzieliły krajobraz. I i II wojna światowa pomogły stworzyć granice państw, które pojawiają się na nowoczesnej mapie.
