Równiny roztopowe powstające podczas topnienia z lodowców osadzają piasek, osady, żwir i glinę na szerokim, pochyłym terenie. Te ukształtowanie terenu można szybko wytworzyć z powodu gwałtownego działania wody i często mają one grubość kilku warstw dzięki nieregularny przepływ wody z sezonowego topienia i ponownego zamrażania.
Większe objętości wody i szybsze topnienie prowadzą do dużych powierzchni rozlewisk. Mniejsze cząstki osadów są przenoszone dalej od lodowca, podczas gdy większe kawałki żwiru i gliny łączą się bliżej krawędzi pozostałego lodu.
Niektóre równiny na oblodzeniach mają kilkaset stóp grubości w osadach. Naukowcy mogą badać warstwy na tych równinach, aby zebrać dane dotyczące ruchu lodowców w czasie. Sam lód może zostać zakopany w gruzach, jeśli lodowiec posunie się naprzód, a następnie wycofa się tylko po to, by pozostawić za sobą niższe warstwy lodu. Dzieje się tak z powodu szybkiego topnienia na szczycie lodowca, ale wolniej topniejącego bliżej ziemi.
Wiele obszarów Michigan to pozostałości po równinie z ostatniej epoki lodowcowej ponad 10 000 lat temu, jak podaje Michigan State University. Te płaskie, żyzne tereny doskonale nadają się do uprawy roślin dzięki bogatej w składniki odżywcze ziemi pozostawionej po zlodowaceniu. Wydobywanie piasku i żwiru często występuje na równinach oblężniczych, ponieważ bogate złoża tego materiału pokrywają duże obszary.
