Uniwersytet Wageningen wyjaśnia, że bazy DNA są tylko parami z jedną inną zasadą, więc komplementarną sekwencję DNA można odczytać, zastępując każdą bazę jej dopełnieniem i odwracając kolejność. Uzupełniające pary zasad to A do T i G do C, więc każde G jest zamieniane na C i tak dalej.
Odwrócenie komplementarnej sekwencji DNA jest kwestią konwencji. Sekwencje DNA są zapisywane od końców 5 '("pięć pierwszorzędnych") do 3' ("trzy pierwszorzędne"), ale jeśli sekwencja komplementarna jest zapisana przeciwnie do oryginalnej sekwencji DNA, przebiega ona od końców 3 'do 5'.
Ta technika może być również stosowana do określenia mRNA, który jest transkrybowany z określonego odcinka kodującego DNA. Jedyna różnica polega na tym, że podczas pisania sekwencji RNA, T, tymina, jest zastąpiona przez U, uracyl. Zazwyczaj sekwencja RNA jest identyczna z nicią kodującą lub "sensowną" DNA z wyjątkiem U zamiast baz T.
Komplementarny DNA lub cDNA może również odnosić się do nici DNA, która jest syntetyzowana w oparciu o sekwencję mRNA, która została usunięta z komórki lub organizmu. Synteza cDNA z mRNA jest stosowana w technikach biologii molekularnej, aby umożliwić pracę tylko z DNA kodującym sekwencję białkową, a nie intronami białka.
