Cechą behawioralną jest działanie powszechnie obserwowane u osobników w obrębie gatunku, na przykład ludzi śmiejących się i uśmiechających lub trzymających się w kotach. U zwierząt takie cechy są zazwyczaj przypisywane instynktowi, chociaż mogą często być modyfikowane. U ludzi cechy behawioralne są często uczone, a nie instynktowne.
Cechy behawioralne leżą u podstaw natury, a kontrowersje związane z opieką nad debatowaniem nad tym, które ludzkie zachowania są wrodzone i które się uczą, według Scitable. Przez długi czas uważano, na przykład, że uzależnieni są słabo uparci, ale nowsza nauka wykazała, że uzależnieni są często genetycznie predysponowani do uzależniających zachowań. Obecnie naukowcy zasadniczo zgadzają się, że ludzkie zachowania składają się ze złożonych interakcji między społecznie wyuczonymi zachowaniami i odziedziczonymi cechami behawioralnymi.
Zdolność człowieka do modyfikowania cech behawioralnych poprzez uczenie się okazała się ewolucyjnie korzystna. Ludzie byli w stanie opuścić ciepły klimat Afryki i przenieść się na przykład do Europy, ponieważ odkryli, jak się ubierać i polować na nowe zwierzęta. Tworzenie narzędzi wydaje się być instynktowną cechą zachowania u naczelnych, ale nauczanie młodych, jak tworzyć i używać narzędzi, jest zachowaniem społecznym. Inne instynktowne ludzkie cechy behawioralne, takie jak reakcja walki lub ucieczki, mogą być modyfikowane u niektórych osób, ale wydaje się, że w większości są stosunkowo trudne.
