Plazmidy są wykorzystywane w inżynierii genetycznej do reprodukcji rekombinowanego materiału genetycznego. Kiedy plazmid zostaje wstawiony do bakterii, bakterię zachęca się do namnażania, tworząc więcej kopii rekombinowanego DNA.
Oprócz fragmentów, które umożliwiają sklonowanie plazmidów, plazmidy zawierają wektory ekspresyjne i sekwencje promotorowe, które kierują tą ekspresją. Markery genetyczne pozwalają badaczom wiedzieć, że obecny jest plazmid. Niektóre plazmidy obejmują oporność na antybiotyki; po dodaniu plazmidu do populacji bakterii dodaje się antybiotyki. Cokolwiek bakterie przeżyją, antybiotyki muszą zawierać plazmid. Czasami plazmidy eksprymują białka, które świecą w ciemności, pozwalając badaczom łatwo zidentyfikować, ile populacji zawiera plazmid.
Niektóre plazmidy rozmnażają się poprzez koniugację, która jest wymianą materiału genetycznego między bakteriami. Ta metoda jest szybsza, ponieważ bakterie rozprzestrzeniają plazmid bez potrzeby reprodukcji.
Ostatecznym celem rekombinowanego DNA w bakteriach jest zwykle wytwarzanie białek do wykorzystania przez ludzi. Dlatego plazmidy często zawierają znaczniki oczyszczania, które ułatwiają ten proces, na przykład zwiększają ich rozpuszczalność.
Plazmidy mają zastosowanie nie tylko do bakterii. Podczas gdy wykorzystuje się wektor bakteryjny (prokariotyczny), terapię genową dla ludzi często przeprowadza się za pomocą plazmidów.
