Wewnętrzne planety, Merkury, Wenus, Ziemia i Mars, składają się z krzemianowej skały i metali ciężkich, takich jak żelazo i nikiel, podczas gdy zewnętrzne planety, Jowisz, Saturn, Uran i Neptun, składają się głównie Gazy, według Wszechświata dzisiaj. Zewnętrzne planety są podzielone na gazowe olbrzymy, składające się głównie z wodoru i helu, oraz lodowe olbrzymy, składające się głównie z metanu, amoniaku i wody.
Pomimo tego, że składa się głównie z gazów, planety zewnętrzne mają rdzeń skalny. Są jednak jeszcze mniej gęste i położone dalej od Słońca niż planety wewnętrzne lub lądowe. Astronomowie są w stanie określić, w jaki sposób powstają planety, badając strukturę układu słonecznego i inne młodsze układy planetarne, które znajdują się na różnych etapach rozwoju.
Dominująca teoria, według HowStuffWorks, stwierdza, że wiatr słoneczny emitowany przez słońce wyrzucał lekkie elementy, głównie gazy, na zewnętrzne orbity. Grawitacja następnie narysowała te elementy, powodując, że tworzą one gigantyczne kule. Odkrycie gorących Jowiszów w 1995 roku jednak utwierdziło tę teorię. Gorące Jowisze są rodzajem gazowego giganta, który orbituje bardzo blisko Słońca. Astronomowie stwierdzają, że takie planety tworzą się daleko od Słońca, a następnie zbliżają się do migracji orbitalnej.
