Wkład Arystotelesa w rozumienie atomów miał pomóc rozproszyć powszechnie panującą wiarę swego czasu, że niepodzielne bloki budulcowe materii mają jednolity charakter i nie mają żadnych unikalnych lub charakterystycznych właściwości. Twierdził, że atomy konkretnej substancji muszą zamiast tego zachowywać unikalne właściwości tej substancji, a nie wszystkie atomy pozostające w naturze podobne. Arystoteles zauważył również, że niektóre substancje wydają się być czyste, a inne powstały z kombinacji tych czystych substancji. Obserwacja ta doprowadziła do zrozumienia, że elementy można łączyć, tworząc związki o nowych i unikalnych właściwościach.
W centrum zainteresowania Arystotelesa, co się rozwinęło w dziedzinie chemii, była natura materii i jej różne przemiany. Zapisał swoje liczne teorie i obserwacje w obecnie uznawanych za jedne z pierwszych naukowych opracowań poświęconych chemii, biologii i fizyce.
Chociaż Arystoteles z IV wieku B.C. spekulacje na temat atomów, pierwiastków i związków oparte były na stosunkowo wąskim zakresie obserwacji fizycznych i założeń, stworzył podstawy filozoficzne dla tych, którzy mieli podążać. Miał rację, sądząc, że nowe substancje mogą powstać w wyniku interakcji między innymi. Arystoteles również słusznie zauważył, że heterogeniczne substancje można zredukować do ich części składowych, takich jak słonowodne, które można redukować do poszczególnych składników wody i soli.
