Pięć masowych wymierań w historii Ziemi miało miejsce w pobliżu lub pod koniec okresu ordowiku, dewonu, permu, triasu i kredy. Cztery z nich służyły jako skuteczna granica między jednym okresem a następnym , podczas gdy wymarcie dewonu nastąpiło w ciągu 20 milionów lat w dewonie Dewońskim. Gatunek utracony w wyniku każdego wyginięcia wynosił od 60 do 96 procent życia na Ziemi.
Wygaśnięcie ordowiku nastąpiło w dwóch fazach, niszcząc od 60 do 70 procent wszystkich gatunków. Przyczyną była najprawdopodobniej zmiana kontynentalna powodująca globalne ochłodzenie, niszcząc oceany, które były domem dla całego życia w tym czasie.
Zagłada dewonu była długotrwałym wydarzeniem, z aż siedmioma różnymi falami wymarcia występującymi pod koniec okresu dewonu. Przyczyny były najprawdopodobniej zróżnicowane, ale w sumie wydarzenia wymazały 70 procent całego życia na planecie.
Wymieranie permu było najsurowsze w historii Ziemi, z 96% morskich stworzeń i 90 do 96% ziemskich stworzeń wyginęło. Przyczyną mogło być połączenie katastrofy środowiskowej i katastrofy.
Wygaśnięcie triasu pozostaje zagadką dla paleontologów, ale w ciągu 10 000 lat zniknęło 70 do 75 procent całego życia na Ziemi. Najsłynniejsze jest kredowe wyginięcie, które zapowiadało koniec dinozaurów. Co najmniej 75 procent wszystkich gatunków na Ziemi wyginęło, najprawdopodobniej z serii potężnych uderzeń asteroid i wynikających z nich zmian klimatu.
