Średniowieczny rycerz zwykle mieszkał w zamku lub dworku. Rycerze rzadko posiadali swój dom, ponieważ ich życie skupiało się wokół zamku lub dworu szlachty lub lorda, któremu służyli.
Zgodnie ze średniowiecznym Kodeksem rycerskim obowiązkiem rycerzy było służenie ich panu. Większość czasu spędzili na treningu do bitwy i zwiększaniu umiejętności w toporze bojowym, dwuręcznym mieczu, lance lub maczugowcu. Oczekiwano, że Rycerze będą strzegli zamku swego pana i będą go wspierać w działaniach wojennych. Osiągnięcie rycerstwa wymagało lat treningu. Większość rycerzy była synami szlachty, którzy zaczęli jako strony w zamkach, a następnie przesunęli się o kilka stopni, aż zostali rycerzami.
