Górę płaskodenną nazywa się mesa, od hiszpańskiego słowa "stół". Mesy uzyskują swój charakterystyczny kształt z erozji różnicowej, zwykle z powodu bieżącej wody.
Mesy są najczęściej spotykane w suchych regionach, takich jak południowo-zachodnie Stany Zjednoczone. Są to zwykle pozostałości skał wznoszonych przez aktywność tektoniczną. Maty często składają się z poziomo ułożonych warstw skał osadowych z twardszą warstwą wierzchnią, często utwardzoną lawą, zwaną skałą górną. Z biegiem czasu woda przenika do słabych punktów i zużywa kamień, tworząc kanały. Te słabe punkty rosną coraz głębiej i głębiej, dzięki czemu miękka skała pod górną powierzchnią może zostać zużyta w kaniony, tworząc ostatecznie płaskowyże. Z biegiem czasu rozległa erozja wokół boków i podstawy może spowodować dalsze zawalenie. Kiedy większość mesy uległa erozji, nazywa się butte.
