Frederick Griffith odkrył zasadę transformacji, w której zmieniono nieulegający wiąd szczep bakterii na śmiertelny. Griffith stwierdził, że "czynnik transformujący" zmienił genotyp niezjadliwego mikroorganizmu. < /p>
W 1928 r. Griffith przeprowadził serię eksperymentów z użyciem dwóch żywych szczepów bakterii zapalenia płuc: jednego patogennego, a drugiego niepatogennego. Gładki pofałdowany szczep był śmiertelny, podczas gdy szorstki szczep płaszcza był nie-śmiertelny dla myszy. Griffith zabił chorobotwórczy szczep, stosując ciepło. Następnie wstrzyknął martwą gładką komórkę w połączeniu z żywą, szorstką komórką myszom. Myszy zapadły na zapalenie płuc i zmarły. Eksperymenty Griffitha dowiodły, że genetyczny skład niepatogennego szczepu został zmieniony przez jeden ze składników zabitych ciepłem bakterii powodujących zapalenie płuc, co powoduje, że szorstka komórka staje się chorobotwórcza. W 1944 r. Grupa naukowców zidentyfikowała czynnik transformujący jako kwas deoksyrybonukleinowy lub DNA.
