Angielski lekarz William Harvey na zawsze zmienił kierunek anatomii w pierwszej połowie XVII wieku, odkrywając, że krew płynie w ciągłym i powtarzającym się ruchu w całym układzie krążenia. Harvey był zainteresowany ustalenie, w jaki sposób organy pracowały razem jako system i zaobserwowali, że ekspansja tętnic zbiega się ze skurczem serca. Był pierwszym, który zrozumiał i udowodnił, że krew płynie po całym organizmie w ciągłym obwodzie i wypływa z serca przez tętnice, a następnie powraca przez żyły.
Harvey wprowadził nowe podejście do fizjologii, włączając matematyczne pomiary do anatomicznego rozumowania. W ten sposób był w stanie wykazać, że wcześniejsze przekonanie dotyczące krwi było nieprawidłowe. Przed odkryciem Harveya, wierzono, że krew została wyprodukowana w wątrobie poprzez konwersję żywności, a następnie rozprowadzana do innych narządów przez żyły. Wcześniej zakładano również, że krew produkowana przez wątrobę została wchłonięta przez narządy zamiast recyrkulacji. Harvey wykazał, dzięki matematycznym obliczeniom opartym na ilości krwi pompowanej przez serce, że jeśli to prawda, wątroba produkuje dziennie 540 funtów krwi. Była to również niemożliwa ilość krwi, która mogła zostać wchłonięta przez narządy. To doprowadziło Harveya do prawidłowego założenia, że krew płynie w ciągłym obwodzie i że żyły są drogą do powrotu.
