Pierwszy Kontynentalny Kongres zaowocował porozumieniem, które doprowadziło do skutecznego bojkotu Wielkiej Brytanii i drugiego Kontynentalnego Kongresu w 1775 roku. Pierwszy kontynentalny kongres zebrał się między 5 września a 26 października 1774. < /p>
Dwanaście z 13 brytyjskich kolonii w Ameryce wysłało przedstawicieli do Pierwszego Kontynentalnego Kongresu. Jedynie Gruzja, która obawiała się dużej populacji Indian Czirokezów i potoków na granicy, nie przyłączyła się do spotkania. Ciało nie miało konkretnego programu, kiedy się spotkało, ale członkowie zgodzili się, że zażalenia na Wielką Brytanię wymagają odszkodowania. Niektóre kolonie, takie jak Nowy Jork, chciały rozpocząć rewolucję, podczas gdy inne chciały jedynie mieć równe prawa ustawodawcze. Joseph Galloway z Pensylwanii zaproponował utworzenie parlamentu kolonialnego zwanego Wielką Radą; jego plan stracił wąskim głosem. Jednak porozumienie o ponownym spotkaniu, gdyby Wielka Brytania nie zajęła się obawami kolonisty, było ważnym krokiem w organizowaniu kolonialnej opozycji wobec rządu brytyjskiego. Co więcej, spotkanie między wybitnymi kolonistami pomogło im stworzyć osobiste więzi. Te osobiste więzi pomogły połączyć kolonie, które dotychczas były stosunkowo niezależne od siebie, w większą organizację, która ostatecznie stała się Stanami Zjednoczonymi Ameryki.
