Chester W. Nimitz był jedną z najważniejszych postaci marynarki wojennej w historii Ameryki i był czołowym dowódcą podczas II wojny światowej. Od samego początku formalnego amerykańskiego zaangażowania w tę wojnę Nimitz służył jako główny dowódca sił morskich Stanów Zjednoczonych w teatrze Pacyfiku. Pozostał na tym ważnym stanowisku do końca konfliktu w sierpniu 1945 r.
Przed nadejściem II wojny światowej Nimitz szybko awansował w szeregach, wyróżniając się jako obiecujący młody oficer. Jego kwalifikacje i reputacja były wystarczająco silne w 1941 roku, by zdobyć ogólne dowództwo Pacyfiku po niszczycielskim ataku niespodzianek na Pearl Harbor w grudniu tego roku.
Po Pearl Harbor Nimitz dowodził amerykańskimi siłami morskimi przez burzliwe następne cztery lata, odbudowując flotę i podejmując ofensywę przeciwko Japończykom. Imponujące zwycięstwa w Midway, na Wyspach Salomona, w Zatoce Leyte, między innymi w miejscach, ostatecznie doprowadziły wojnę do wybrzeży Japonii. Według danych Marynarki Wojennej i Dowództwa Dziedzictwa, Nimitz nadzorował podpisanie dokumentów przekazania na pokładzie USS "Missouri" w 1945 roku. Po wojnie Nimitz krótko służył jako szef operacji marynarki wojennej przed czteroletnią służbą w Organizacji Narodów Zjednoczonych. W latach 50. Nimitz był aktywny, pomagając odbudować solidne stosunki z Japończykami, a nawet zaangażował się w wysiłki mające na celu przywrócenie i uhonorowanie japońskiej wojennej przeszłości.
