Niels Bohr zbadał strukturę atomu i zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1922 roku za odkrycie modelu Bohra. Opracował model kropli cieczy w jądrze atomowym, zaproponował ideę komplementarności i zidentyfikował izotop U-235 niezbędny do rozszczepienia jądrowego. Po ucieczce z niemieckiej inwazji na Danię, pracował nad rozwojem bomby atomowej w Los Alamos w Stanach Zjednoczonych.
Model Bohra proponuje, by elektrony krążyły wokół jądra z powodu raczej sił elektromagnetycznych niż grawitacji. Z powodu tej różnicy elektrony nie zapadają się w jądro, ale przemieszczają się z jednej orbitalnej powłoki do drugiej, gdy zmienia się poziom energii.
Jako duński obywatel Bohr opierał się zaangażowaniu w badania nad niemiecką energetyką jądrową i pomagał wielu żydowskim naukowcom w ucieczce przed nazistowską władzą. Uciekł z Danii w 1943 r., A ostatecznie udał się do Londynu, gdzie był zaangażowany w eksperymenty nad rentowną bombą atomową.
Bohr był nieugięty, że badania atomowe powinny być udostępniane, powodując, że Winston Churchill postrzega go jako zagrożenie bezpieczeństwa. Zorganizował konferencję Atoms for Peace w Genewie w 1955 r.
Syn Bohra, Aage Niels Bohr, również przyczynił się do świata fizyki. Aage zdobył nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1975 roku.
