Huragany mogą powodować rozległe uszkodzenia strukturalne i zalania przybrzeżnych społeczności po dotarciu do lądu. Ponieważ huragany przemieszczają się dalej w głąb lądu, tracą prędkość i energię, gdy ich źródła energii są wyczerpane. Im głębszy huragan trafia w głąb lądu, tym szybciej rozprasza się burza.
Zwykle na brzeg ląduje huragan z gwałtownymi wiatrami, ulewnymi opadami deszczu i gwałtownymi falami przybrzeżnymi. Zwykle tak długo, jak oko huraganu pozostaje nad ciepłą wodą, huragan pozostaje prawie w pełni sił. Gdy oko zejdzie na brzeg, huragan szybko się rozproszy.
Kiedy huragan zbliża się do lądu, zewnętrzne krawędzie zaczynają włączać powietrze nad ziemię i przenosić je do wewnątrz w kierunku oka. To powietrze jest najczęściej chłodniej i suchsze niż powietrze podsycające huragan. Tworzy to silne obszary zbieżności, które pomagają odradzać zjawiska pogodowe, takie jak burze i tornada.
Nawet gdy huragan słabnie nad lądem, pole wiatru ma tendencję do wzrostu, rozprzestrzeniając efekt huraganu na znacznie szerszym obszarze. Zewnętrzne obszary huraganu mogą nawet obserwować wzrost prędkości wiatru, podczas gdy średnia maksymalna prędkość wiatru maleje. Efekt większego pola wiatru wzdłuż wybrzeża może powodować większe fale sztormowe i większe fale.
