W geologii napięcie jest formą stresu tektonicznego, który wydłuża lub rozbija skały. Magma spod skorupy ziemskiej przesuwa się w stronę słabszych granic płyty, odsuwając je od siebie. Naprężenie rozciągające występuje zwykle na rozbieżnych granicach płyt na dnie oceanu lub pod kontynentalnymi masami lądowymi.
Kiedy napięcie napiera na granice płyty w oceanie, tworzy grzbiet środkowego oceanu. Magma, która jest gorącą, płynną skałą, naciska wystarczająco mocno, by stworzyć szczelinę. Magma wpada do szczeliny i twardnieje. Proces powtarza się, za każdym razem przesuwając granice nieco dalej. Grzbiet środkowoatlantycki jest jednym z przykładów, w którym podwodne napięcie czasami powoduje aktywność wulkaniczną i trzęsienia ziemi.
Rezultat napięcia geologicznego nie zawsze jest widoczny, gdy pojawia się w kontynentalnej masie lądowej. Płyty wciąż się rozsuwają, ale zamiast oczywistej szczeliny powstają defekty. W miarę jak ziemia porusza się i pęka, trzęsienia ziemi są uruchamiane wzdłuż szczeliny. San Andreas jest jedną z najsłynniejszych wad uformowanych w ten sposób. Znajduje się na wschodnim krańcu Pacyfiku i jest aktywna sejsmicznie.
Długotrwałe napięcie geologiczne może doprowadzić do powstania jeziora, lub jeśli ziemia spadnie poniżej poziomu morza, płytkiego basenu morskiego. Jeziora w Dolinie Rzeki Afryce Wschodniej zostały utworzone tą metodą, podobnie jak Morze Czerwone.
