Najczęstszą przyczyną niskiego poziomu anionowego luki jest brak białka albuminy we krwi lub hipoalbuminemia, gdy poziomy immunoglobulin są zwiększone. Albumina jest zarówno białkiem, jak i anionem.
Błędy testów laboratoryjnych
Ogólnie rzecz biorąc, niskie poziomy luki anionowej występują rzadko. Innym razem może to być spowodowane błędem podczas procesu testowania. Niestety, procedura testowa oznacza, że niskie poziomy są błędnie zgłaszane przez większość czasu. Badanie wykazało, że w przypadku jednego procenta pacjentów, którzy otrzymali wyniki testu, wskazano niski poziom luki anionowej, 90 procent wyników wynikało z błędu podczas procesu obliczania. Z tego powodu lekarze często zamawiają test dwa razy, aby zapewnić dokładność wyników.
Przyczyny niskich poziomów anionów
Chociaż istnieje kilka możliwości niskiego poziomu luki anionowej, niektóre z możliwości obejmują coś tak prostego jak biegunka lub nadmierna aktywność fizyczna. Ponadto, problemy z nerkami mogą powodować niski poziom luki anionowej, ponieważ w moczu jest za dużo kwasu.
Choroby, które powodują niski poziom luk anionowych
Z drugiej strony, jeśli pacjent ma hipoalbuminemię, to również prowadzi do niskich poziomów luki anionowej. Inne możliwe przyczyny niskiej wartości luki anionowej to hiponatremia, która wskazuje na niski poziom sodu we krwi lub szpiczak mnogi, formę raka szpiku kostnego.
Związki, które powodują niski poziom luk anionowych
Jeśli ktoś przyjmuje pewne leki, może także obniżyć ich poziomy luki anionowej poniżej normalnego progu. Obejmuje to niektóre leki, zarówno na receptę, jak i ziołowe, które obejmują bromek. Zbyt dużo bromku prowadzi do błędnego obliczenia chlorków, co powoduje również błędne obliczenie poziomów luk anionowych. Dodatkowo, zajęcie zbyt dużej ilości litu może obniżyć poziom luki anionowej. Lit znajduje się w niektórych lekach na receptę, w tym w zaburzeniach dwubiegunowych.
Określanie luki anionów
Luka anionowa, zwana również AG lub AGAP, jest obliczana na podstawie wyników panelu elektrolitów i każde laboratorium może wykorzystywać własne własne obliczenia. Oblicza się ją za pomocą krwi tętniczej. Powszechną metodą stosowaną do określenia szczeliny anionowej jest dodanie liczby anionów chlorkowych i wodorowęglanowych, a następnie odjęcie tej ilości od całkowitej liczby kationów sodu i potasu. Inną powszechną metodą stosowaną w wielu szpitalach jest odjęcie całkowitej liczby anionów sodu i wodorowęglanów od liczby kationów sodu. Jak pokazują te metody, luka anionowa jest wartością szacunkową. Uważa się, że normalny zakres wynosi od 8 do 16 mEq (lub miliekwiwalentów) na litr krwi.
Ten test poziomu anionów można zamówić dla osób, które wykazują oznaki niezrównoważonego poziomu kwasu krwi. U niektórych osób objawy te obejmują: rzucanie, nieprawidłowe bicie serca i dezorientację. To proste badanie krwi, więc trzeba tylko przygotować trochę krwi.
Ustalanie poziomów luki anionów
Aby ustalić własne poziomy luki anionowej, konieczne jest wyleczenie wszelkich chorób, które mogą powodować niski poziom. Pomocne jest także zmienianie leków w celu uniknięcia bromku i litu.
